شیخ سید علائدین کمالی حسینی

 

تولد  

شیخ سید علاءالدین در رمضان المبارک سال ۱۳۱۴ ه.ق. (۱۸۹۶م) در قریه زینوه شیخ (محل ارشاد شیخ کمال و شیخ جلال) پا به عرصه ظهور گذاشتند.

حضور در جهاد علیه روس  

وی در سال ۱۹۱۴م با اینکه در سنین جوانی به سر می برد به همراه پدرش، [[شیخ جلال الدین، که فرماندهی جهاد علیه روس را بر عهده داشت، در این جهاد شرکت نمود.

نشستن بر مسند ارشاد

پس از وفات شیخ جلال الدین در سال ۱۹۱۵م اگرچه سید علاءالدین در بحبوحه جوانی به سر می برد لیکن به سبب صلاحیت و شایستگی، خلفا و سالکین همگی دست ارادت به ایشان دادند . ایشان قریه خلان را به عنوان دارالارشاد خویش برگزیدند و به آباد کردن و تأسیس مرکز دینی در خلان پرداختند. 

مسافرت ها به بغداد  

جناب شیخ پس از استقرار در خلان، چندین مرتبه به بغداد سفر نمودند و مورد استقبال اشراف و سادات بغداد قرار گرفته و با دانشمندان و ادیبان و شخصیت های سیاسی دیدارهای موفقی داشت. 

ایشان اغلب در مقبره شیخ عبدالقادر گیلانی معتکف شده و وارد اربعین های متعدد می شدند. 

اقامت در ایران  

جناب شیخ در سال ۱۹۶۱م بر اثر ناملایمات کشمکش های سیاسی به اتفاق بیش از دویست خانوار به ایران پناهنده شدند.

ایشان سه سال را در ایران سپری نمودند اما در شهریور ۱۳۴۳ ه.ش بنا به کم دربار پهلوی به عراق بازگشتند.

رحلت  

ایشان در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۴۴ ه.ش بر اثر ناراحتی قلبی دار فانی را وداع نموده و در اعظمیه دفن گردیدند.

فضایل اخلاقی و کرامات حضرت شیخ زبانزد خاص و عام بود بنابراین مردم برای کسب قیض از اطراف و اکناف به خلان سرازیر می شدند. ایشان دارای سلیقه ای منحصر به فرد بودند که با این سلیقه خلان را به زیباترین شکل مطلوب طراحی نمودند این است که خلان به دارالصفا مشهور است.

مصلح بزرگ  

صلح و محبت میان اقوام و ادیان آرزوی حضرت شیخ بود بنابراین ایشان جه در ایران و چه در عراق علاوه بر مرشد معنوی به عنوان یک مصلح بین اقوام شناخته می شدند و لهذا ملوک و حکام هر دو کشور احترام خاصی به ایشان قائل بودند